Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları

 
Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları

Ne diyor Mavi oyunda. . . Oyunun kahramanı Mavi. Erarslan’ın başarılı oyunculuğu. Duygu geçişleri, beden hakimiyeti ve güzel sesiyle belleklerimize kazındı Ezgi H. . Sonra “Tetris”, “Alf”, “Süper Baba”, “Çarkıfelek”, “İkinci Bahar”, “Cartel” ve diğerleri. . . Günümüzde başlayan oyunda idealist bir oyuncunun yaşamına tanıklık ediyoruz. . Geçmiş ile bugüne yolculuk yapan Mavi’nin öyküsü aslında hepimizin hikâyesi. . Ve şu cümle, yüreğime yüreğime vuruyor: “Arkadaşlarım ‘Alevilerin elinden yemek yenmez’ dedi, biz pismişiz, yemin ederim anne ben söylemedim Alevi olduğumuzu. Çok başarılı bir metin ve dikkat çeken bir oyunculuk seyrettik. Bu önyargıdan kurtulmamız için böyle oyunlara ihtiyacımız var. . Peki, bu 90’lı yıllar gerçekten tatlı bir rüya mıydı yoksa bitmek bilmeyen bir kâbus mu? 90’lı yıllar benim çocukluğum. . Dut ve kiraz ağaçlarını, bahçeli evleri. . Ve ölenler, yaralananlar. ” En yakın arkadaşları Esra ve Feyza için bir anda “öteki” oluvermişti Mavi. . Ranta kurban gittiler tabii ki hepsi. ZOR YILLARYıl 12 Mart 1995 günü akşam saatlerinde İstanbul’da Alevi vatandaşların çoğunlukta yaşadığı Gazi Mahallesi’ndeki dört kahvehane ve bir pastane aynı anda kimliği belirsiz kişilerce bir taksiden otomatik silahlarla açılan ateşle taranmış. . BAŞARILI BİR METİNTek kişilik oyunlar bizi ilk başta biraz korkutuyor. Her iyi ve kötü zamanları dün gibi hatırladığım çocukluğuma gitmek ne iyi geldi. . . ” Ülkemin aydınlık insanları ve yüreği karanlık insanları. . . . Oyunda Mavi’yi Ezgi Hüyükpınar Erarslan canlandırıyor. . . RANTA KURBAN GİDENLER“Ben Eskiden çok Ünlüydüm” adlı oyun ne çok şeyi hatırlattı bize. . “Korku, dehşet bulaşıcı bir hastalık gibiydi aslında. Bu ülkenin aydınlık insanları ve bu ülkenin yüreği karanlık insanları. Sınavı hiç bitmeyen aydınlık insanların, gericilerden neler çektiğini mesela. Bu hikâye hepimizin hikâyesi, Mavi anlatıyor sahneden, kaçırmayın!",Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor",. Ben ortaokula gidiyordum ama dün gibi hatırlıyorum bu vahşeti. Oyunda Mavi de o günleri anlatıyor, gözleri yaşlı. Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor. Yaklaşık 85 dakika ve tek perde. . . Bir anda insanların ayrıştırıldığı o sisli günler geliyor gözümüzün önüne. . Hoş, aslında bugün de çok açık bir havada değiliz ya. .

Ülkenin aydınlık ve karanlık insanları

. Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor. . Yaklaşık 85 dakika ve tek perde. . Sınavı hiç bitmeyen aydınlık insanların, gericilerden neler çektiğini mesela. . . Ne diyor Mavi oyunda. . Bir anda insanların ayrıştırıldığı o sisli günler geliyor gözümüzün önüne. Her iyi ve kötü zamanları dün gibi hatırladığım çocukluğuma gitmek ne iyi geldi. ” En yakın arkadaşları Esra ve Feyza için bir anda “öteki” oluvermişti Mavi. . . Geçmiş ile bugüne yolculuk yapan Mavi’nin öyküsü aslında hepimizin hikâyesi. . . Oyunda Mavi’yi Ezgi Hüyükpınar Erarslan canlandırıyor. . . BAŞARILI BİR METİNTek kişilik oyunlar bizi ilk başta biraz korkutuyor. Bu hikâye hepimizin hikâyesi, Mavi anlatıyor sahneden, kaçırmayın!",Gökhan Erarslan’ın yazdığı ve yönettiği “Dilemma” serisinin ikinci oyunu “Ben Eskiden Çok Ünlüydüm”, bizleri 1990’lı yıllara götürüyor",. Sonra “Tetris”, “Alf”, “Süper Baba”, “Çarkıfelek”, “İkinci Bahar”, “Cartel” ve diğerleri. “Korku, dehşet bulaşıcı bir hastalık gibiydi aslında. . . . . Hoş, aslında bugün de çok açık bir havada değiliz ya. . . Ve şu cümle, yüreğime yüreğime vuruyor: “Arkadaşlarım ‘Alevilerin elinden yemek yenmez’ dedi, biz pismişiz, yemin ederim anne ben söylemedim Alevi olduğumuzu. . . ” Ülkemin aydınlık insanları ve yüreği karanlık insanları. Oyunun kahramanı Mavi. Ve ölenler, yaralananlar. . RANTA KURBAN GİDENLER“Ben Eskiden çok Ünlüydüm” adlı oyun ne çok şeyi hatırlattı bize. ZOR YILLARYıl 12 Mart 1995 günü akşam saatlerinde İstanbul’da Alevi vatandaşların çoğunlukta yaşadığı Gazi Mahallesi’ndeki dört kahvehane ve bir pastane aynı anda kimliği belirsiz kişilerce bir taksiden otomatik silahlarla açılan ateşle taranmış. Çok başarılı bir metin ve dikkat çeken bir oyunculuk seyrettik. Dut ve kiraz ağaçlarını, bahçeli evleri. Ben ortaokula gidiyordum ama dün gibi hatırlıyorum bu vahşeti. Günümüzde başlayan oyunda idealist bir oyuncunun yaşamına tanıklık ediyoruz. Erarslan’ın başarılı oyunculuğu. . Bu önyargıdan kurtulmamız için böyle oyunlara ihtiyacımız var. Oyunda Mavi de o günleri anlatıyor, gözleri yaşlı. Bu ülkenin aydınlık insanları ve bu ülkenin yüreği karanlık insanları. . Peki, bu 90’lı yıllar gerçekten tatlı bir rüya mıydı yoksa bitmek bilmeyen bir kâbus mu? 90’lı yıllar benim çocukluğum. Duygu geçişleri, beden hakimiyeti ve güzel sesiyle belleklerimize kazındı Ezgi H. . Ranta kurban gittiler tabii ki hepsi.